Pravo Stanovanja
Članom 194 Porodičnog zakona je regulisano pravo roditelja koji vrši roditeljsko pravo i deteta da imaju pravo stanovanja na stanu, čiji je vlasnik drugi roditelj, ako dete i roditelj koji vrši roditeljsko pravo nemaju pravo svojine na useljivom stanu. Predmetno pravo je potrebno ustanoviti u parničnom postupku i ono traje do punoletstva deteta. Specifičnost instituta habitatio se ogleda u tome da sud neće prihvatiti zahtev za pravo stanovanja ukoliko bi to predstavljalo očiglednu nepravdu za drugog roditelja, a što sud ceni u svakom konkretnom slučaju. Porodični zakon ne isključuje mogućnost da se prvo stanovanja maloletnog deteta ustanovi i na stanu koji je u vlasništvu oba roditelja maloletnog deteta ili u suvlasništvu roditelja kome nije povereno vršenje roditeljskog prava i trećeg lica.
Da li se može ustanoviti pravo stanovanja (habitatio) u slučaju da su odnosi između roditelja nepodnošljivi?
Nepodnošljivi odnosi između bivših supružnika ne isključuju mogućnost uspostavljanja prava stanovanja (habitatio) iz člana 194. Porodičnog zakona, kojim se štiti najbolji interes deteta, njegov ekonomski mir i stabilnost u sopstvenom domu uz roditelja kojem je povereno roditeljsko pravo.
Da li se pravo stanovanja deteta (habitato) može preneti na treće lice i da li lice u čijem je interesu ustanovljeno pravo stanovanja deteta može raspolagati predmetnim stambenim objektom?
Pravo stanovanja (habitatio) je lična službenost, titular ima pravo da stanuje u tuđem stanu, ali ne i da sa njime raspolaže. Pravo stanovanja se konstituiše u korist tačno određenog deteta, te nema mogućnosti za prenošenje na neko drugo lice.
